راهنمای خانواده

فلوراید تراپی چیست ؟

فلوراید ماده ای است که باعث پیشگیری از پوسیدگی دندان میشود . بهترین راه رسیدن فلوراید کافی به بدن ، نوشیدن آب حاوی فلوراید است . اما از آنجا که در کشور ما امکان تنظیم میزان دقیق فلوراید آب وجود ندارد اکثر نواحی فاقد میزان مناسب فلوراید هستند. در اکثر نقاط تهران میزان فلوراید آب پایین است و کودکان این ناحیه مستعد پوسیدگی دندان هستند.

در این نواحی بهترین راه ، استفاده از خمیر دندان حاوی فلوراید است . مسواک زدن تا سن 6 سالگی بر عهده والدین است . از سن سه سالگی به بالا ، بعد از اینکه پدر یا مادر دندانهای کودک را تمیز کرد مسواک به دست کودک داده می شود تا تمرینی برای آینده باشد. بهتر است بعد از مسواک زدن کف دهان را خارج کنیم و بلافاصله آب در دهان نگیریم تا فلوراید خمیر دندان فرصت کافی برای جذب داشته باشد. بعد از نیم ساعت میتوان دهان را شست.

روزی دو بار مسواک زدن (شب قبل از خواب و صبح بعد از صبحانه )  استفاده بسیار کم از مواد قندی ( شیرینی ، شکلات ، بیسکویت و ….) و مراجعه مرتب به دندانپزشک (سالی دو بار ) سلامت دندانهای کودک شما را تضمین می کند .

در بعضی موارد ، دندانپزشک ترجیح می دهد فلوراید موضعی با غلظت بالا را به دندانهای کودک برساند .

این کار حدود 10 دقیقه طول می کشد. و نیاز به بیحسی موضعی ( تزریق آمپول ) ندارد.

فیشورسیلانت

فیشور سیلانت روشی برای پیشگیری از پوسیدگی دندان کودکان

فیشور سیلانت یا مهر موم کردن شیار دندان، روشی که از پوسیدگی دندا ن های کودک شما جلوگیری می کند و در عین حال فقط به اندازه یک جلسه زمان می برد.فیشورسیلانت، یکی دیگر از روش های افزایش مقاومت دندان و پیشگیری از پوسیدگی تا مدت طولانی تر (۱۰ تا ۱۵ سال) می باشد. در این روش از مواد هم رنگ و رقیق و رزینی برای مهر و موم کردن شیار های عمیق و منافذ دندانی در سطح جونده که بیش از ۷۰ درصد پوسیدگی ها از آنجا آغاز می شود، استفاده می گردد. در شیار درمانی دندان ها ابتدا بروساژ و تمیز شده و بدون تراش و یا با تراش بسیار کم تمیز و خشک شده و توسط نور دستگاه مواد سیلانت در یک جلسه سفت و محکم می شود . بهترین سن برای شیار درمانی بین ۶ تا ۱۲ سال و در مورد دندان های آسیای شیری و دایمی تازه رویش یافته صادق می باشد.

فضانگهدار

زمانی که یک دندان شیری ( علی الخصوص دندانهای خلفی) زودتر از موعد از دست برود ، لازم است برای جلوگیری از حرکت سایر دندانها به فضای آن دندان ازفضا نگهدار ( Space Maintainer ) استفاده شود. چرا که در غیر اینصورت احتمال نهفته شدن یا بهم ریختگی دندانهای دائمی جایگزین وجود خواهد داشت. مزیت قرار دادن فضا نگهدار ثابت ، عدم نیاز به همکاری و مراقبت بیمار است . انواع مختلفی از این دستگاهها وجود دارند که بسته به اندازه و محل فضای بی دندانی به کار می روند. در صورتی که فضای بی دندانی کوچک و یکطرفه باشد معمولا از بند و لوپ (Band and loop) استفاده می شود.زمانی که فضای بی دندانی دو طرفه و وسیعتر باشد از دستگاههایی مثل لینگوال آرچ (Lingual arch ) و یا نانس (Nance ) استفاده می گردد. لینگوال آرچ در فک پایین و نانس در فک بالا کاربرد دارد.