پروتز پارسیل

پروتز پارسیل در مواردی استفاده می شود که پروتز ثابت قابل استفاده نمی باشد، تعداد زیادی دندان از دست رفته وجود دارد یا دندان هایی که در دهان باقی مانده‌اند نمی توانند از درمان های دیگر پروتز پشتیبانی کنند. پروتزهای پارسیل برای بیمارانی استفاده می شود که تعداد و موقعیت دندان های طبیعی در دهان برای ساخت پروتز بریج کافی نمی باشد. به لطف پروتزهای پارسیل ، نه تنها دندان ها ، بلکه بافت های پشتیبانی کننده ای که به دلیل تحلیل استخوان حجم آنها کاهش می یابد ، تکمیل می شوند.

پروتز پارسیل همچنین از تشکیل چین و چروک که به ویژه در نواحی لب و گونه بیمار با افزایش سن ایجاد می شود ، جلوگیری می کند. پروتز پارسیل می تواند در اصلاح کمبود دندان ها مورد استفاده قرار گیرد. علاوه بر این موارد ، پروتزهای پارسیل برای ایجاد تغییراتی در هم ترازی دندان ها و زیبایی دندان ها برای دستیابی به لبخندی زیبا و طبیعی کمک می کند.

 به پروتز پارسیل، پروتز تحت حمایت بافت نیز گفته می شود. نیروی موجود در پروتز به دندان ها و بافت توزیع می شود. پروتزهای پارسیل اتصال دندان را با قطعات فلزی بنام قلاب ساخته شده با ترکیبی از اکریلیک و فلزات خاص در صورت کمبود جزئی دندان فراهم می کند. پروتزهای پارسیل فشار جویدن را از طریق دندان های طبیعی و از طریق بازوهای نگهدارنده (بست ها) و صفحه پایه به استخوان فک منتقل می کنند.

اهداف درمان پروتز پارسیل

• بهبود عملکرد دندان ها

هدف اصلی پروتز پارسیل اطمینان از سهولت غذا خوردن و تغذیه مناسب بیمار می باشد.

• زیبایی

ایجاد لبخندی طبیعی و محافظت از آن با جایگزینی دندان های از دست رفته با استفاده از پروتز پارسیل فراهم می شود ؛ این روش درمانی بافت های پشتیبانی کننده از دست رفته در نتیجه تحلیل استخوان را با صفحه پایه جایگزین می کند تا از قسمت های مختلف صورت مانند لب ها و گونه ها پشتیبانی کند.

• آوایی

جایگزینی دندان هایی که در شکل گیری صداها نقش مهمی دارند ، بیماران را قادر می سازد تا دوباره به روشی زیبا و قابل درک صحبت کنند.

• روانشناختی

تکمیل دندان های از دست رفته و لبخند زیبا باعث افزایش اعتماد به نفس بیمار و راحتی بیشتر او در روابط اجتماعی می شود.

پروتز پارسیل چگونه ساخته می شود؟

بیماران می خواهند پروتزهای خود را در مدت زمان کوتاهی استفاده کنند ، اما برای ساخت پروتز مناسب و با کیفیت باید برخی از پروسه های زمان بر را باید سپری کنند. در اولین معاینه ، بافت هایی که پروتز روی آنها قرار می گیرد بررسی می شود و اولین اندازه‌‌گیری ها از دهان بیمار به عمل می آید. با استفاده از ابزاری مخصوص و با توجه به اندازه گیری ها ، مرز پروتز در دهان مشخص می شود و قالب گیری آغاز می شود. مرحله اندازه گیری نهایی با آزمون بایت و پروب پروتز با تعیین رنگ و شکل دندان دنبال می شود. پس از مرحله پروب ، پروتز پارسیل ساخته می شود. انجام صحیح این روش ها ، راحتی و سازگاری کامل پروتز با دهان را تضمین می کند.

توصیه هایی برای استفاده از پروتز

مدتی طول می کشد تا به استفاده از پروتز عادت کنیم، طول دوره سازگاری حدود ۲ ماه می باشد.  بافت های نرم دهان به طور مداوم در حال تغییر می باشند ، به خصوص پس از کشیدن دندان، لثه ها و بافت استخوان تمایل به کاهش حجم دارند. در طول دوره سازگاری پروتز ، بافت های نرم با پروتز محدود می شوند. بیماران باید به طور دوره ای به دندانپزشک خود مراجعه کنند ، زیرا در هنگام معاینه دندانپزشک می تواند اصلاحاتی را برای تغییر در پروتز یا بافت های نرم دهان انجام دهد.

در نتیجه عدم سازگاری مناسب با پروتز ، ممکن است عفونت در نقاط فشار ایجاد شود. در پروتزهایی که به مدت طولانی استفاده می شود ، ممکن است دندان های طبیعی ساییده شود یا بافت های نرم فرو بریزد و سازگاری خود را با پروتز از دست بدهید. در نتیجه مالش پروتز به کام ، ممکن است نیاز به بازسازی مجدد پایه پروتز باشد. در همه این موارد ، اهمیت مراجعه منظم به دندانپزشک اهمیت پیدا می کند.

مزایا و معایب پروتزهای پارسیل

مزایا:

• به لطف پروتزهای دندان پارسیل ، نه تنها دندان ها بلکه بافت هایی که به دلیل تحلیل استخوان حجم آنها کاهش یافته نیز تکمیل می شوند.
• با درمان پروتزهای پارسیل از تشکیل چین و چروک در لب و گونه ها ممانعت می شود.
• پروتزهای پارسیل پس از برداشتن توسط بیمار در صورت لزوم به راحتی قابل اتصال مجدد می باشند.

معایب:

• هنگامی که پروتزهای پارسیل بر روی دندان های نگهدارنده قرار می گیرد، بر زیبایی دندان های قدامی تأثیر منفی می گذارد و باعث ایجاد پلاک روی این دندان ها می شود.
• پروتزهای پارسیل همچنین باعث فرسایش دندان ها و حساسیت لثه و اعمال نیروی نامناسب به دندان می شود.