سندرم سوزش دهان چیست؟

سندرم سوزش دهان اصطلاح پزشکی برای سوزش مداوم ، مزمن یا مکرر دهان بدون دلیل مشخص می باشد. این ناراحتی می تواند روی زبان ، لثه ها ، لب ها ، داخل گونه ها ، سقف دهان (کام) یا مناطق وسیعی از کل دهان شما تأثیر گذار باشد. گاهی اوقات احساس سوزش می تواند بسیار شدید باشد ، مانند این که دهان خود را آتش زده اید.

سندرم سوزش دهان معمولاً به طور ناگهانی اتفاق می افتد اما ممکن است گاهی اوقات با گذشت زمان به تدریج ایجاد شود. متأسفانه معمولاً علت دقیق سندرم سوزش دهان را نمی توان تعیین کرد. اگرچه این روند درمان را دشوارتر می کند ، اما همکاری مناسب با تیم مراقبت های بهداشتی و دندانپزشک می تواند به کاهش علائم کمک کند.

سندرم سوزش دهان نشان دهنده مشکلات بهداشت دهان و دندان می باشد. این مشکلات دلایل مختلفی دارند اما علائم مشترکی از خود بروز می دهند. سوزش ، سوزن سوزن شدن یا احساس بی حسی می تواند کل دهان یا فقط زبان را تحت تأثیر قرار دهد و مداوم یا متناوب باشد.

پزشکان سندرم سوزش دهان را بر اساس علائم فردی و عدم وجود سایر دلایل شایع بیماری های زبان تشخیص می دهند. مرطوب نگه داشتن دهان معمولاً به کاهش احساس سوزش کمک می کند. سندرم سوزش دهان در زنان بعد از یائسگی بیشتر دیده می شود.

دلایل سوزش دهان

سندرم سوزش دهان ، ناراحتی موقتی که اکثر افراد پس از خوردن غذاهای تحریک کننده یا اسیدی تجربه می کنند نمی باشد. تعدادی از بیماری ها باعث درد در قسمت دهان می شود. اگر افراد دچار دهان درد می شوند اما این بیماری ها را ندارند و یا هیچ اختلال قابل مشاهده ای در دهان آنها وجود ندارد ، پزشکان آن را سندرم سوزش دهان می نامند. پزشکان فکر می کنند سندرم سوزش دهان احتمالاً شامل یک ناهنجاری خفیف در سیستم عصبی می باشد که چشایی را تحت تاثیر قرار می دهد.

اختلالات دیگری که می تواند باعث درد دهان شوند عبارتند از:

1. کمبود ویتامین B12 یا کمبود آهن
2. دیابت
3. کاندیدیازیس (عفونت مخمری زبان)
4. آلرژی به مواد غذایی یا محصولات دندانپزشکی
5. خشکی دهان
6. استفاده از مهارکننده های آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین (ACE) (داروهایی که برای درمان فشار خون بالا استفاده می شوند)

علائم سندرم سوزش دهان می تواند شامل موارد زیر باشد:

1. احساس سوزش که اغلب زبان شما را تحت تأثیر قرار می دهد اما همچنین می تواند بر روی لب ها ، لثه ها ، کام ، گلو یا کل دهان تأثیر بگذارد.
2. خشکی دهان و افزایش تشنگی
3. تغییر در طعم دهان ، مانند طعم تلخ یا فلزی در دهان شما
4. از دست دادن حس چشایی
5. سوزن سوزن شدن ، گزش یا بی حسی در دهان

ناراحتی ناشی از سندرم سوزش دهان به طور معمول چندین الگوی مختلف دارد:

هر روز که بیدار می شوید ناراحتی کمی دارید ، اما با گذشت زمان روز به روز  بدتر می شود

هر نوع ناراحتی دهانی که داشته باشید ، سندرم سوزش دهان می تواند ماهها تا سالها ادامه داشته باشد. در موارد نادر ، علائم ممکن است به طور ناگهانی خود به خود از بین بروند یا اثرات کمتری داشته باشد. ممکن است هنگام خوردن یا نوشیدن حس چشایی خود را به طور موقت از دست بدهید.

سندرم سوزش دهان معمولاً هیچ تغییر فیزیکی قابل توجهی در زبان یا دهان شما ایجاد نمی کند.

خشکی دهان ، عطش ، تغییر طعم دهان ، تغییر در عادات غذایی ، تحریک پذیری ، افسردگی و پرهیز از افراد دیگر شامل تغییراتی می باشد که این سندروم باعث ایجاد آن می شود.

ارزیابی پزشک

پزشک یا دندانپزشک سابقه پزشکی و عادات غذایی بیمار را مرور می کند و دهان بیمار را معاینه می کند. برای تشخیص ، درد باید  2 ساعت در روز و بیش از 3 ماه ادامه داشته باشد. پزشکان می توانند آزمایش خون یا آزمایشات دیگری برای بررسی سایر اختلالات سوزش دهان انجام دهند. به عنوان مثال ، پزشک ممکن است آزمایشی را برای بررسی جریان بزاق بیمار انجام دهد تا بررسی کند که آیا بیمار خشکی دهان دارد یا خیر. سندرم سوزش دهان معمولاً به سختی قابل تشخیص می باشد زیرا بافت دهان به دلیل اختلالات به خصوص ممکن است درد دهان طبیعی به نظر برسد.

درمان سندروم سوزش دهان

• اقداماتی درمانی برای مرطوب نگه داشتن دهان و تسکین درد
• کنترل مصرف داروهای ضد افسردگی و ضد اضطراب
• اگر پزشکان علت درد را پیدا کنند ، آن را درمان می کنند.

پارچه های بزاقی ، تکه یخ ، نوشیدن مداوم آب یا استفاده از آدامس (بدون قند) می تواند به تحریک بزاق و مرطوب نگه داشتن دهان کمک کنند. داروهای ضد افسردگی مانند نورتریپتیلین یا داروهای اضطرابی مانند کلونازپام گاهی اوقات باعث تغییرات هورمونی می شوند ، اما این داروها با ایجاد خشکی دهان می توانند علائم درد را بدتر کنند. کپسایسین ، گاباپنتین و مکمل های ویتامین (B و C) نیز می توانند به درمان سوزش دهان کمک کنند. در مواردی که درمان های دیگر اثری ندارند ، درمان شناختی-رفتاری می تواند کار ساز باشد. گاهی اوقات این علائم بدون درمان از بین می روند اما ممکن است اود کنند.